نویسه جدید وبلاگ
به نظر من نوشتن يکی از بزرگترين نعمتهايی که به انسان هديه شده.می شه نوشت وقتی فرصتی با امکانی برای گفتن نيست،می شه نوشت وقتی دلتنگ وخسته ای از گفتن،می شه به ذهن نظم داد وقتی در ترافيک افکار گير کرده...
فکر کنم دلايلم برای اينکه بنويسم کافيه،فرق هم نمی کنه چی بنويسم گاهی فقط دلم می خواد بنويسم .تا حالا هم وبلاگ نداشتم اما هميشه دوست داشتم،که داشته باشم مثل خيلی چيزهای ديگه که دوستشون داشتم...
برای شروع هم اين شعر را می نويسم که دوستش دارم اما نمی دونم شاعرش کی بوده،
وتو فکر می کنی زندگی چند بار اتفاق می افتد؟
وتو فکر می کنی يک سيب چند بار می افتد تا نيوتن
به سيب گاز بزند و بفهمد چه شيرين می بود اگر
می توانستيم به آسمان سقوط کنيم؟چند بار؟
